Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

Πλαστές αναμνήσεις του χρόνου...

Ποιο είναι το όνομα σου? Ξέρεις? Ειλικρινά… δεν νομίζω… Σκέφτηκες ποτέ να γυρίσεις πίσω κάθε λεπτό, κάθε στιγμή που μόλις έζησες και να το συνεχίσεις μέχρι να γυρίσεις στην εμβρυακή σου «ηλικία»? χα! Εγώ ναι! Ναι! Θέλω τόσο πολύ να γυρίσω πίσω… να μείνω εκεί… να διαλέξω που να μείνω… σε μια χρονική περίοδο και να την ζω… την μητρική αγκαλιά, το θερινό σινεμά, την ζημιά που έκανα στους τοίχους, την αποκριάτικη στολή, τα πρώτα μου γενέθλια, τον πρώτο μου έρωτα, το πρώτο μου παιχνίδι… μακάρι να μπορούσα να θυμάμαι συνέχεια όλα αυτά… να μπορώ να μυρίζω τις λεπτομέρειες… και να βουλιάζω εκεί…

Και μετά να έχω την επιλογή να ζω μια ολόκληρη εποχή… Να ζω την δεκαετία του 60’ φορώντας κοκτέιλ φόρεμα και λευκές γόβες κοιτώντας τον Μπόμπυ Ντάριν να μου τραγουδάει από την σκηνή του το ‘ Mack the knife ’. Να ζώ στα Ιλίσσια Πεδία κοιτώντας τον Γκοντάρ να γυρίζει την Jean Seberg στον αμάξι καπνίζοντας μαζί με τον Belmondo, να σπρώχνομαι στο πλήθος τριγύρω για να δω πως γύριζαν την σκηνή και να χαζεύω την ομορφιά της πρωταγωνίστριας. Να ζω το 30’ , σουρεαλίστρια, να είμαι πίσω στα παρασκήνια του θεάτρου καθώς παίζεται η πρεμιέρα του Ανδαλουσιανου σκύλου και να κοιτάω την αγωνία του Μπουνιουέλ δίπλα στις πέτρες που είχε μαζέψει. Αχ ! πες μου! Πες μου ότι με νιώθεις! Πες μου ότι ξέρεις για τι μιλάω…! Νιώσε με! Πες μου ότι θες και εσύ να κάνεις πατινάζ πάνω στην κρυστάλλινη επιφάνεια του χρόνου…του χρόνου….του χρόνου που άμα σε προσπεράσει, παγώνει και μένει εκεί… και δεν αλλάζει… και μένει ίδιος… και εσύ…εσύ…εσύ…απλά άμα θες γυρνάς και τον αγγίζεις… αλλά δεν μπορείς να τον ξεπαγώσεις… Δεν θα ήταν υπέροχο να μπορούσες να τον βάλεις στον φούρνο μικροκυμάτων στην απόψυξη και να τον ξανανιώσεις? Ε ? μίλα !πες μου!

Εντάξει ίσως να μην θες…

Θέλω να μου κλωτσήσεις το κεφάλι….

Να πάθω αμνησία…

Και να ζήσω αλλιώς…

Να είμαι αλλιώς….

Να μπορώ να έχω την επιλογή να μαθαίνω νέα πράγματα… να ζω τον έρωτα για πρώτη φορά. Να γεύομαι φαγητά για πρώτη φορά. Να σε γνωρίσω πάλι για πρώτη φορά. Να έχω επιλογές… να ζω για δεύτερη πρώτη φορά…. Ε ? τι λες?

Χμμ…

Μάλλον όχι…

2 σχόλια:

  1. symfwnw se ola mazi sou .. na ta zeiseis opws 8es esu ekei pou 8es esu kai oso thes esu .... alla ksereis ti ? mallon apo tin mia oxi gt .... pali pligwmeni 8a ebgaina apo to megalo erwta mou ... alla 8elw na ta zisw ola ksana k ksana ma ekei ston "erwta" na to prosperasw san aeraki na dw k n niwsw t 1a synais8imata na m kurieuoun to swma kai meta na zisw allou na paw allou xameni ston xrono .. alla ksereis ti ? telika nai ... thelw na ta ksanazisw ola ksana estw k gia 2i fora ! isws dn 8a ekana t idia "la8oi"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θέλω να ζήσω στο χρόνο σαν κρυστάλινη σφαίρα,
    να του βαράω μια με το δάχτυλο,
    να ραγίζει,
    όπως ραγίζω σε άθραυστες μέρες,
    όπου ο Μπουνουέλ, ο Γκοντάρ, και το δερμάτινο του Dean,
    γίναν ρεύματα οπαδών,
    σε σάββανα κουκουλωμένα,
    και μυρίζει ναφθαλίνη,
    αυτό το σιχτίρ της αφθαρσίας.

    Έλα να κάνουμε μια γόπα αλλιώτικη,
    φυγόκεντρη,
    να τα δούμε αλλιώς.

    Σαν υπάρξεις που ακόμα δε γέννησαν,
    επιστολόχαρτα και αλφάβητα ξένων.

    Ας υπάρξουμε αγέννητοι,
    σε μήτρα δίχως χρόνο.

    Καλό βράδυ Jean!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή