''Η απόσχιση της μύγας''

Στέκω εδώ, στην τσιμεντένια ζούγκλα φορώντας μια γραβάτα από θειάφι και κάλτσες από ματωμένα κρύσταλλα. Με φωνάζουν ζ-ελέφαντα επειδή είμαι πλαδαρός. Έτσι με κατάντησε το σύστημα της βαλτωμένης ζωής που ζέχνει σα να κύλισε μια αλανιάρα φοράδα στο έλος της αδράνειας..
Κι όπως μιλώ σε σας, αγαπημένο κοινό από πονηρούς τερμίτες και ανδρειωμένους μέρμηγκες, φυλακίζεται στην γκρίζα μου μύξα, μια μύγα-δορυφόρος, κατάσκοπος της αποικίας της φωλιάς των ονειροπαρμένων ζουζουνιών. Θα την αφήσω κολλημένη, εδώ, πάνω στην προβοσκίδα μου και θα γυρίζω στη ζούγκλα, ρωτώντας τα ζώα; ''Έχει άλλους δορυφόρους εδώ;''..

Θα συναντήσω την τεφρή ζέβρα που ζαλίστηκε από το δελτίο ειδήσεων των οκτώ.. Θα με κοιτάξει έντρομη και θα πει: ''Φέρεις δορυφόρο πλάνο πάνω στην προβοσκίδα σου.. Θαρρώ πως θα 'θελε να γίνει βρωμερό παπιόν πάνω στο τρομπόνι σου που θυμίζει πρόσθετο πέος.. Αναρωτήσου, ζελέφαντα.. Αναρωτήσου γιατί σε διάλεξε αυτή η μύγα και τώρα τρεμουλιάζει μέσα στη μύξα σου..
Κι αναρωτιέμαι, τι να θέλει να πει η τεφρή ζέβρα.. Και συναντώ, την επτάποδη ύαινα.. Με ρωτά αν έχω αγαπήσει ποτέ τιρκουάζ μονόκερους.. Αν ήθελα να ενωθώ μαζί τους να γεννήσω ελεφαντομονόκερους με ιαματικό κέρας.. Με κατάλαβε! Με αντιλήφθηκε η επτάποδη ύαινα.. Τρέχω μακριά της, κανείς δε με είχε καταλάβει τόσο εύκολα ξανά.. Ώσπου..

Συναντώ το σκεπτικό τσιτάχ.. Μου χαρίζει σκέψεις πολυδιάστατες.. ''Πρέπει να βιώσεις την απόρριψη, πριν να αφεθείς στην τριβή και τη φυλακή.. Απέρριψες τη μύγα πρώτα; Ή την άφησες πάνω σου να κολλήσει και τώρα την τριγυρνάς σα λάφυρο στο δάσος; Σκέψου, γκρίζο έκτρωμα με την κίτρινη γραβάτα.. Σκέψου τι πρέπει να κάνεις.. (Και με ένα άλμα, το τσιτάχ αποσπά τη μύγα με τη μίξα από την προβοσκίδα)..
Τρελαίνομαι! Όχι, όχι, όχι! Είναι η δικιά μου μύγα, κανείς δε μου την παίρνει.. Με είδε η ποιήτρια σκιουρίνα.. Κι εμπνεύστηκε.. ''Η απόσχιση της μύγας'', ποίημα με ξύλινη άρπα απέδωσε..
Σαν ήρθες εδώ, ζελεφαντάκι
με φυλακισμένο στη μύξα σου ένα μυγάκι
με την κίτρινη στο χοντρό σου λαιμό, γραβάτα
χάρισα στον κόσμο ειδήσεις σαν αυγά μελάτα
κανείς εδώ πια με μύγα δε θα τριγυρνά
αλλιώς διωγμένος στη γέννα του πίσω, θα γυρνά''

Πλαστές αναμνήσεις του χρόνου...

Ποιο είναι το όνομα σου? Ξέρεις? Ειλικρινά… δεν νομίζω… Σκέφτηκες ποτέ να γυρίσεις πίσω κάθε λεπτό, κάθε στιγμή που μόλις έζησες και να το συνεχίσεις μέχρι να γυρίσεις στην εμβρυακή σου «ηλικία»? χα! Εγώ ναι! Ναι! Θέλω τόσο πολύ να γυρίσω πίσω… να μείνω εκεί… να διαλέξω που να μείνω… σε μια χρονική περίοδο και να την ζω… την μητρική αγκαλιά, το θερινό σινεμά, την ζημιά που έκανα στους τοίχους, την αποκριάτικη στολή, τα πρώτα μου γενέθλια, τον πρώτο μου έρωτα, το πρώτο μου παιχνίδι… μακάρι να μπορούσα να θυμάμαι συνέχεια όλα αυτά… να μπορώ να μυρίζω τις λεπτομέρειες… και να βουλιάζω εκεί…

Και μετά να έχω την επιλογή να ζω μια ολόκληρη εποχή… Να ζω την δεκαετία του 60’ φορώντας κοκτέιλ φόρεμα και λευκές γόβες κοιτώντας τον Μπόμπυ Ντάριν να μου τραγουδάει από την σκηνή του το ‘ Mack the knife ’. Να ζώ στα Ιλίσσια Πεδία κοιτώντας τον Γκοντάρ να γυρίζει την Jean Seberg στον αμάξι καπνίζοντας μαζί με τον Belmondo, να σπρώχνομαι στο πλήθος τριγύρω για να δω πως γύριζαν την σκηνή και να χαζεύω την ομορφιά της πρωταγωνίστριας. Να ζω το 30’ , σουρεαλίστρια, να είμαι πίσω στα παρασκήνια του θεάτρου καθώς παίζεται η πρεμιέρα του Ανδαλουσιανου σκύλου και να κοιτάω την αγωνία του Μπουνιουέλ δίπλα στις πέτρες που είχε μαζέψει. Αχ ! πες μου! Πες μου ότι με νιώθεις! Πες μου ότι ξέρεις για τι μιλάω…! Νιώσε με! Πες μου ότι θες και εσύ να κάνεις πατινάζ πάνω στην κρυστάλλινη επιφάνεια του χρόνου…του χρόνου….του χρόνου που άμα σε προσπεράσει, παγώνει και μένει εκεί… και δεν αλλάζει… και μένει ίδιος… και εσύ…εσύ…εσύ…απλά άμα θες γυρνάς και τον αγγίζεις… αλλά δεν μπορείς να τον ξεπαγώσεις… Δεν θα ήταν υπέροχο να μπορούσες να τον βάλεις στον φούρνο μικροκυμάτων στην απόψυξη και να τον ξανανιώσεις? Ε ? μίλα !πες μου!

Εντάξει ίσως να μην θες…

Θέλω να μου κλωτσήσεις το κεφάλι….

Να πάθω αμνησία…

Και να ζήσω αλλιώς…

Να είμαι αλλιώς….

Να μπορώ να έχω την επιλογή να μαθαίνω νέα πράγματα… να ζω τον έρωτα για πρώτη φορά. Να γεύομαι φαγητά για πρώτη φορά. Να σε γνωρίσω πάλι για πρώτη φορά. Να έχω επιλογές… να ζω για δεύτερη πρώτη φορά…. Ε ? τι λες?

Χμμ…

Μάλλον όχι…